Ek is hierdie week weer op vakansie, ek gaan nie na die kantoor toe nie. Die idee is dat ek vir my CIMA wet eskamen sal kan studeer. Die realiteit is dat ek veel werk het om te doen en dis nou baie belangrik dat ek dit afhandel. Gelukkig het ek ‘n werk skootrekenaar so ek kan inteken en werk, as ek kan uitwerk hoe alles daarop te doen – ek is nie die slimmste ou met rekenaars nie!

Hoe pret, hoe tipies van my.

Ons het reeds kaartjies gekoop – ek gaan vir Saracens juig – maar ons het nie besef dat ons na Bok van Blerk sal moet luister nie. Jy onthou toe ek oor die veramerikaansevoetbalisering van rugby geskryf het, maar ek het nooit hierdie situasie voorspel nie. Miskien het ek nie verduidelik dat ek nie van Bok van Blerk en sy liedjies hou nie.

Dit was geen verrassing dat ek ‘n paar weke gelede my CIMA eksamen gedop het nie; ek moet erken dat ek baie min oor bestuursrekeningkundige ken so gister het ek dit weer geskryf. Jy skryf hierdie eksamens op die rekenaar dus vind jy dadelik uit as jy geslaag of gedop het. Jy moet 50 persent of meer kry en op hierdie keer was ek nie die ou wat gedop het nie. Ek het 50 persent gekry. Ja, ek sal in die komende modules sukkel. Sal ek my droom kan volg om ‘n rekenmeester te word…

Hier’s my nuwe chilli plante in my kantoor. Tans groei omtrent twintig chillis. Ek het vier ander plante by die huis waarop ‘n klompie chillis ook groei. Ongelukkig is die uitsig deur die venster uit nie so goed soos my ou sitplek nie.

Die chilli plante is die enigste susksevolle aspek van my huidige werk

Môreoggen skryf ek my tweede CIMA eksamen, Fundamentals of Management Accounting of Fundamentele van Bestuursrekeningkunde. Ek kan nie sê dat ek dink ek sal slaag nie maar wie weet wat sal gebeur. As ek druip, mag ek dit weer skryf want ek is nog beginner en ek leer nou net hoe om te tel en om op te tel. Moenie lag nie, dis baie moeilik vir my!

Dit is The Sisters Of Mercy, asseblief!

Ek moet sê ek het The Sisters op veel kere in VK, Europa en Amerika sien speel. Altyd uitstekend en elke keer speel hulle, gaan ek as ek kan. Miskien hoef ek ‘n bietjie meer ambisieus te word? Of miskien nie.

Ons het op die naweek weer na Edinburg toe gegaan om familielede te sien en ek begin nou van Edinburg te hou. Nou weet ek dat jy sal sê hoe mooi die stad is ens, maar onthou asseblief dat ek op ‘n paar keer as jong in Skotland gebly het en soos elke tiener was ek baie verveld. Ons het ‘n mooi verblyf gehad en ons hotel was fantasties, so geod dat ons wil gaan besoek net sodat ons weer in die hotel kan bly. Ons het ook my pa en broer, sy vrou en kinders gesien en het ook ‘n vriend van universiteit ontmoet wat ons nie sedert 1997 gesien het nie.

So blyk dit dat ons in ‘n paar maande terug sal gaan.

Adam Smith, 'n groot invloed op Stringer Bell

Dean Brodie, die inspirasie vir Dr Jekyll en Mnr Hyde

Okei so dateer ek nou op my selfoon op om uit te vind as ek dit kan doen. Was ‘n bietjie vroeër by die Arsenal wedstryd – ons het 4-0 gewen – en ek sit nou in ‘n kroeg op Holloway Road – nie ver miskien van die mitologiese Championship Vinyl af nie – as ek vir my Swedese tjommie wag om hierso te kom. Hierdie is die ware Londen, nie daai wes-Londen vol ryke mense met dure huise soos Notting Hill nie. Dis my noord-Londen, ‘n egte ervaring van gewone inwoners en ek wil niks anders hê nie; ek kan niks anders beskostig nie!

Totsien thelondonpaper, jy was die beste. Jou mededingers is niks.

Dis ‘n groot jammerte dat jy nou toe is. My ry huistoe sal nooit weer dieselfde wees nie. Persoonlik blameer ek James Murdoch. Ek vertel jou nou, niemand bereid sal wees om te betaal om koerante en nuus aanlyn te lees nie. En ook, die BBC is soveel beter as jou besigheid dat niemand omgee wat jy dink nie.

Ek onthou nou wat ek wou skryf, ek wou oor die HIGCSE Afrikaans praat wat ek ‘n paar maande verlede bespreek het.

Verlede Saterdag, voor die rugby, het ek na die SOAS taal skool se open day gegaan want ek het in die korte Zoeloe klas belanggestel. Ongelukkig is daar nie genoeg mense vir hierdie termyn nie maar hulle sê hulle sal miskien in April voor die Wêreldbeker die klas loop sodat joernaliste ‘n bietjie van ‘n inheemse Afrika-taal kan leer. Ek het ook gehoop om die onderwyseres te ontmoet want sy gee onderwys in in Afrikaans en Zoeloe maar sy was baie besig so het ek my selfoon nommer gegee.

Maandag het ek haar gebel en ons het ‘n bietjie gepraat, in die besonder oor Afrikaanse klasse en toe het ek ‘n e-pos aan haar gestuur. Sy het terug geskryf om te sê dat behalwe ‘n paar baie foute was my Afrikaans baie goed, dat ek werklik geen probleem sal hê om die Cambridge eksamen te skryf nie en ook dat ek nie by haar groepklasse sal baat nie. Dit lyk dan asof ek ‘n klompie private klasse moet neem. Ek is die foendi!

Ek hoop nou om die Afrikaans HIGCSE Cambridge eskamen te skryf en ek glo dit sal nie te groot ‘n probleem wees nie. Ek moet die besonderehede uitwerk maar hopelik kan ek dit en CIMA skryf.

As jy belangstel, is vol besonderhede beskikbaar hier.

Soms wens ek dat ek nie so moedswillig is nie, veral met werk, want elke af en toe word dit ‘n probleem. As werk nie my interesser nie of ek verstaan nie dan vermy ek gewoonlik om daai aspekte te doen tot dit dikwels te laat is en dan word dit ‘n groter probleem. En ja nou is een van daai kere! Nou moet ek die naweek werk om ‘n stukkie werk af te behandel en dan moet ek studeer want ek skryf my volgende eksamen in ‘n paar weke. Miskien wat ek bedoel is, is ek net lui. Ek kan maar myself blameer.

Ek het vir ‘n paar maande oor die rugby gepraat maar kom die dag, kom ek alleen. Almal anders kon nie kom nie en ek was reeds op pad na Twickenham toe, so het ek besluit om nog te gaan. Gelukkig het ek nie klompie kaartjies vir almal gekoop nie.

Die eerste wedstryd was tussen Saracens en London Irish en ek het met klompie London Irish fans gesit. Ek kan nie sê dat ek ‘n rugby fan is nie (so vra julle, hoekom gaan ek?) maar ek het besluit dat – soos ‘n vrou wat ‘n beslissing oor watter klere sy wou koop – Saracens se swart-rooi hemp die coolste is dus volg ek hulle. London Irish het te veel baie maklike skoppe gemis – of miskien die beste beskrywing is om te sê they couldn’t piss on a barn door. Saracens het nie verdien om te wen nie, maar dit raak nie saak hoe goed jy speel nie, die belangrikste ding is om meer punte as die ander span te kry. In die tweede helfte is daar ‘n groot geveg.

Na die eerste wedstryd het meeste London Irish fans verdywn en wou nie die volgende wedstryd tussen Wasps en Harlequins sien nie. Ek het dieselfde begin voel maar ek het hierso gekom dus bly ek. Binne 46 sekonde van die afskop af was daar ‘n ander pagga en ‘n Harlequins speler het ‘n rooikaart gekry en is afgestuur! Ongelooflik. As dit voetbal was, sou almal daaroor skryf, sou die nuusberigte oor niks anders praat nie, sou mense van skande flou val en almal sou eis dat die spelers moet verban word, dat hulle te veel geld verdien en dat hulle ‘n slegte voorbeeld vir die kinders maak. Ek het nooit so ‘n geveg by ‘n voetbalwedstryd gesien nie. Ek dink oor al daai vervelige ou rugby fans wat altyd sê rugby is a game for gentlemen en ek besef hulle praat k@k. Harlequins het veel beter gespeel maar sonder een man het hulle moeg geraak en ek glo dat hulle verloor het.

Daar’s ‘n groot verskil tussen om rugby en voetbal te gaan kyk en die atmosfeer is heeltemal anders. Daar’s meer families en vroue en natuurlik mense wat Springbokke hemde dra. Meer wit middel klas, vol public school okes (ja, soos ek!), bloody good guys ens. Daar’s ook veel min nie-wit mense. Dit blyk dat jy ook nie mag vloek nie. Dis te verfynd. Gee die fans om? Daar’s geen entoesiasme nie. Waar’s die grappies oor bloed beserings? Dis te ernstig. Hulle sing nie, hulle skreeu nie en ek begin dink hulle keir van alles af- ek was baie laat om te kom sit en hulle was nie bly nie. Hulle kerm oor hoeveel Suid-Afrikaners speel vir Saracens, wat ironies is omdat London Irish homself oorspronlik ‘n klub vir die Ierse in London gestig is en noem homeself The Exiles. Mense het vlae gewaai en gelukkig was daar geen oud Suid-Afrikaanse vlae nie.

Noudat daar meer geld in rugby is, probeer hulle om alles op te jazz. Dit lyk asof hulle probeer om dit te veramerikaansevoetbal. Musiek bars uit – domme liedjies so dom soos daai domme Blou Bulle liedjie. ‘n Ou het op die tannoy geskree en het almal aangemoedig vir hulle spanne te juig. Dit herinner my aan die vroeër jare van die Premiership. Daar’s ook meisies wat dans, dis ‘n verleentheid. Die rit vir die drankies en kos was lang en stadig, hoekom ek weet nie. Is hulle nie gewoond aan om sestig duisend mense te bedien nie? Tickenham is ‘n lekker stadion en ‘n baie indrukwekkende tuiste vir Engelse rugby, maar dis nie so goed soos The Emirates nie.

Ek moes rugby op skool gepseel en rugby destyds in private skole groter as voetbal was. Dis okei maar ek het altyd voetbal verkies. Rugby het nie dieselfde belang hier as in Suid-Afrika nie. Ek dink een ding is dat dikwels hier die nasionale span nie so belangrik vir fans as jou eie span is nie. Arsenal defineer my, nie Engeland nie (en persoonlik verkies ek Oranje bo Engeland). Nasionale spanne speel elke af en toe, maar sonder die klubbe is hulle niks. As rugby iets belangrik vir jou bedoel dan dis cool, maar voetbal is my baas. Daar’s geen punt om te probeer sê dat een beter as die ander is nie, dit hang net af van wat jy hou.

Dit sou beter gewees as ander mense gekom het maar ek wou dat ek net met my vrou uitgehang het. As ek terug gaan sal ek seker maak dat my tjommies ook saamkom.

It’s just not like watching the Arsenal.

Dis snaaks hoe die bewonderaars van 'n klub wat vir Ierse mense in Londen gestig is, kla oor die hoeveel Suid-Afrikaners wat vir die ander klub speel. Dis ironies.