Monthly Archives: September 2013

London Open House – the ambassador’s reception

Hierdie naweek het London Open House plaasgevind en hierdie jaar was die ambassades van Nederland, die Tsjeggiese Republiek, Slowakye en die Vlaamse Gewes se Kantoor oop vir die publiek om in te kom en om te ronddwaal.

Dit blyk dat die personele die ervaring baie geniet het. Hulle het daarvan gehou dat mense kom besoek het en hulle kon oor hulle werk en land praat met besoekers wat belangstel. Hulle wou met almal praat, hulle was so trots op hulle ambassades en wou hê dat ons almal die toer geniet het. Die Tsjeggies en Vlaminge het gratis bier vir besoekers verskaf maar die Vlaminge het gepla dat die Tseggies het hulle idee gesteel om bier weg te gee!

Maar ek het ook baie jammer vir sommige van die jong vroue gevoel want veel old duffers het besluit hulle moes vra-vra – en oor amper enige onderwerp. Ek vermoed dit was hulle enige kans om saam met ‘n mooi jong meisie te gesels. “So watter gebou het op hierdie bouterrein gestaan voor die huidige ambassade vyftig jare gelede gebou is?”. Hoekom moet sy weet, sy is maar vyf-en-twintig jaar oud Slowaak? “Dit lyk baie brutalist, maar as jy binne-in kom, voel dit baie sag”. Moenie pronk nie. “Waarvandaan kry ek ‘n my trein kaartjie as ek gaan besoek?”. Sy is nie ‘n reisagent nie, sy is ‘n slim en hoogte gekwalifiseerde diplomaat! Hulle wou net die jong vroue opchat en beïndruk.

Ongelukkig was daar geen Ferrero Rocher vir ons nie en dit was seker nie die ambassade se partytjie nie. Ons kon nie sê hy het ons bederf nie.

Die vlag van Vlaandere

Die vlag van Vlaandere

Jan Bočan, Tsjeggo-Slowake argitek

Jan Bočan, Tsjeggo-Slowake argitek

'n Kas vol Ferrero Rocher

‘n Kas vol Ferrero Rocher

'n Gratis bier

‘n Gratis bier

Die Ambassade van Slowakye

Die Ambassade van Slowakye

Die Ambassade van Nederland

Die Ambassade van Nederland

Beatrix van Nederland

Beatrix van Nederland

My besoek aan Liverpool

Verlede week moes ek Liverpool toe met werk gaan, wat my eerste besoek in meer as dertig jare was sedert ek ‘n laaitie was. Ek wou nie eintlik gaan nie, ek wou nie vroeg opstaan om die trein te neem nie, ek wou nie buite die kantoor vir een dag wees nie, ek wou nie baie laat terug kom nie, maar vir werk redes was dit baie nuttig om te gaan.

Liverpool is vir ons Engelses en Brits ‘n bietjie anders. Dis nie soos die ander stede nie. Dit het sy eie trotse identiteit en daardie aksent. (Persoonlik is my gunstelinge aksent – na my tipe aksent uit suid-Engeland – dié uit Belfast.) Die stad is welbekend oor die wêreld vir The Beatles (nie ‘n fan nie) en die voetbal klub (ek sê voetbal, jy sê sokker, ons almal bring sekere woorde uit ons eie taal na ‘n nuwe taal).

Liverpool was op een keer een van die grootste porte ter wêreld. Handel en mense het daardeur vertrek, immigrante wat na noord-Amerika vertrek het, arme Ierse wat uit Ierland en die hongersnood moes vlug (en wat die unieke aksent help maak het) wat ‘n toevlugsoord in Liverpool gesoek het, mense vol hoop en wanhoop. En toe ook die duisdende slawe wat vervoer is.

Ek het reeds geweet dat Liverpool op een keer die belangrikste stad vir die slawehandel gewees het. Die stad het baie ryk daardeur geword, net soos ander stede in ander lande. Sommige burgers het ryk en beroemd geword en het groot huise gebou, strate dra nog hulle name. Slawerny het ‘n klein visserdopie na ‘n wêreld hawe help vervorm.

Die stad probeer nie om hierdie geskeidenis te ontken nie en dit herken die rol hulle het gespeel. Die International Slavery Museum vertel die storie van die slawehandel en ook die storie van die swarte gemeenskap in Liverpool, een van die oudste in Brittanje. Dit is gelê op die verdieping onder die Maritime Musuem waar ons werk konferensie plaasgevind het so na die konferensie het ons gaan besoek.

Ek het baie waardeer die geleentheid om na die museum toe te gaan waarvoor ek nie vroeër geken het nie, om die uitstallings te sien en te lees, om oor hierdie handel te leer. Die slawehandel het Brittanje groot en ryk help maak en soos veel ander lande het ons nie om verskoning daarvoor gevra nie. Dus is dit belangrik om mense daaroor te leer en om nooit te vergeet nie. Ek is bly ek besluit het om vroeg in die oggend die trein te neem om Liverpool toe te gaan, ek het meer geleer as ek verwag het om te leer.

Webblad saak

Ek dink nou dis tyd om hierdie webblad op te dateer. Ek gebruik WordPress maar ek lees ander mense se blogs en sien hoe veel beter hulle s’n is – die styl en formaat, nie die skrywe natuurlik nie. Ek besef ek moet dieselfde tipe plugins of widgets aanlê, laai verskillende tema’s af en gebruik moderne style en foto’s om dit meer interessant te maak. Die enigste probleem is dat ek so min oor technologie en rekenaars ken so sukkel ek ewe om die aanwysings te verstaan en volg, en ek vergeet altyd al die regte wagwoorde.

Dit laat my dink waaran ek met hierdie webblad wil bereik. Die belangrikste doelwit is om my Afrikaans te oefen. Ek hou baie daarvan om te skryf, om in Afrikaans te dink en om te verbeter. Ek het onlangs ‘n paar Afrikaanse boeke gelees wat ‘n groot indruk gemaak het, ek het soveel nuwe woordeskat en grammatika konstruksies geleer.

Maar hoe meer ek leer, hoe op ‘n meer gereelde basis moet ek skryf. Ek is nie skrywer nie so sukkel ek om goeie onderwerpe waaroor te skryf; okei ek weet professionele skrywers het dieselfde probleme maar hulle raak gewoonlik betaal, dis nie net ‘n stokperdjie vir hulle nie.

Die ander ding is hoe ek my blog wil bevorder. Ek lees Twitter maar stel geen belang daarin om te tweet nie maar Twitter is blykbaar die beste weg om nuwe lesers en ander leerders te vind. Ek moet dus besluit hoe “suskesvol” ek wil hê dat my blog sou word, watter tipe lesers ek wil kry.

Ek lees elke dag Afrikaanse goed aanlyn en op my slimfoon maar dit tipe leesstof wat my interesseer is oor fetlike onderwerpe, wat verduidelik hoekeom ek so veel van die Afrikaans Wikipedia hou – en ek het onlangs nuwe artikels, of saadjies, gepubliseer.

Ek dink ek moet ‘n nuwe projeck vind, miskien iets wat nie aan Afrikaans verwant is nie, miskien om ‘n nuwe taal te leer sodat ek waaroor kan skryf. Ek dink nou om die oomblik oor ‘n Afrikaans wetenskapfiksie kortverhaal te skry en skryf neer idees. Ek is geïnspireerd deur kortverhale op my Kindle te lees en dit sou ‘n groot uitdaging wees om ‘n paar duisdend woorde in Afrikaans te skryf. Natuurlik is al my idees net dié wat ek in iemand anders se boek gelees het maar ek twyfel ek sou die eerste mens wees wat sy idees – óf uit ‘n blog óf uit ‘n boek – gesteel het.