Ek lees dikwels artikkels in die koerant wat deur nogal jong joernaliste – en veel jonger as ek – en hulle beskryf hoe hulle die eerste ontdekkers op die internet in, byvoorbeeld, 2007 was doe hulle tienaars was. Hoe, na hul mening, die internet heelemal nuut was en beslis het niemand anders voor hulle die internet gebruik nie. Die “digitale inheemslinge” aan wie die internet vermoodelik behoort.

Hoekom pla ek soos old man yells at cloud? Die internet ‘n onderwerp waaroor joernaliste of opinie makers skryf baie, dat dit die bron of skuldige van al die probleme wat ons nou het. Joernaliste en skrywers kyk agteruit om te beskryf en te verduidelik, maar net tot ver as hulle dink hylle ervaar het, die berpkring van hul persoonlike kennis en navorsing glo duur te lang.

Een rede is dat as jy nie die verlede ken nie (jy hoef dit nie te ervaar nie), ken jy nie hoekom jy in jou huidige situasie staan nie. As jy nie die spore en die stappe wat gestap geword het sien nie dan maak jy net jou eie perspektief en verstanding sonder om verbindings te herken. Sonder feite en nuons het ons net twwdehand rekord en raaiswerk. Hierdie is nie joernalistiek nie en ja, dit pla my ook as mense net verkeerd is.

Niemand lees nou blogs nie, maar 20 jaar gelede was fir blogosfeer groot, groeiend en levend. Nou is ander mense se aandag die belangrikste doelwit. Voor sosiale media het daar ‘n verskillende tipe aanlynse kontak onder mense en vreemdelinge bestaan. Die oorsprong van sosiale media was nuusgroepe, geselshoekies, blogs, en individu’s se webtuiste, wat iun die vroeë 1990s in universiteite begin versrei het. Hierop het mense gemeng en gesels het. Technolongie en advertensie en aanlynse inkoping het alles heeltemal veraander sodat dit ommedelike beskikbaar was, maar dit is op ‘n ou wêreld gebou vol verskillende reëls.

Jy kan nou alles aanlyn koop – behalwe die wat jy nie kan koop nie. Ek vind nuwe musiek en boeke maar te dikwels kan ek dit nie koop nie. Ek bly in die verkeerde land of ek ‘n internet diens moet gebruik wat ek gebruik nooit. Byvoorbeeld bestaan daar nou Afrikaans musiek en boeke wat ek wil koop, maar nie soos 2007 toe daar Suid-Afrikaanse internet winkels bestaan het waarvan jy alles kon koop. Dit word net in Suid-Afrika gekoop dus kan ek dit nie maklik kry nie.

Mense jag ook na baie soortgelkye produkte en dienste. In die rolprent Wayne’s Word 2 sê Jim Morrison, if you book them they will come. Die kwessie nou is, wie gaan dit boek of meer akkuraat, wie gaan dit doen? Sonder aanbod bestaan daar geen vraag nie. Nisbelange bly nis, want dit nie die moeite werd vir belangstellendes om aan te bied nie. Die reeks en kwaliteit produkte te kope verklein altyd. Soos klein tale en stokperdjies, bestaan miskien alles die beste in ons eie persepsie.

Vanjaar vier ons 100 jaar van Afrikaans as ‘n amptelike taal van Suid-Afrika. Hieronder is ‘n foto van die wet, maar jy kan die inligting makliker lees op Official Languages of the Union Act, 1925.

Baie min tale het ‘n verjaarsdag en Afrikaans se verjaarsdag verwys slegs na ‘n politieke besluit. Esperanto het ‘n verjaarsdag wanneer ons die publikasie van die Unua Libro van Esperanto vier. In 1925 is Afrikaans al jare lank landwyd gepraat, maar steeds was ‘n amptelike erkenning baie welkom.

Ek lees ‘n paar aanlynberigte oor die gebeurtenis, maar veral in die buiteland is daar amper niks op die nuus nie. Wanneer Afrikaans tans in die nuus verskyn, is dit in verband met ‘n spesifieke nuusberig uit Suid-Afrika en Amerika. Hoe ongelukkig vir ons taalliefhebbers.

Bron: Parliament of South Africa, Public domain, via Wikimedia Commons

Al lank tyd was ek van plan om weer Suid-Afrika op vakansie te besoek. My laaste besoek het jare gelede plaasgevind en nou is ouer en vol meer informasie en idees waaroor ek wil doen. Die groot aantreklikheid, soos ek sê, is dat die land amper die enigste land waar Afrikaans gepraat word. Ja, Afrikaans word ook in wat naburgie lande gespreek maar ek nie so veel nie en dis seker makliker om die taal in Suid-Afrika te gebruik. In Europa bestaan daar g’n Afrikaans land nie. Mens kan Nederlands en Vlaamse variente in Europa praat, maar dié tale is aparte, hulle is anders.

Maar oor die jare het belangstelling in hierdie plan begin verdwyn. Dit sou seker goed wees om heen te gaan en die land is pragtig en die weer is lekker en daar’s veel as reisiger en toeris te doene en te siene. As ‘n mens heen gaan, wil jy ‘n paar weke kuier aangesien die so ver om te reis, die vlug duur ‘n dag en kos baie geld – gaan en wag op die vliegtuig, vleig, half slaap, reis na die hotel of huis en deur alles jy raak te moeg om jou vakansie te begin geniet.

Ek is onseker oor hoekom my belanstelling gekwyn het, Miskien is die gebrek aan kontak met die taal en die gebrek daaraan om die taal te praat is belangrik. Ek is tog baie opgewond dat Fokofpolisiekar in die somer in Londen kom speel sodat hierdie keer hoef ek nie na Amsterdam te gaan.

Wie kom speel? Fokofpolisiekar

Terselfdertyd begin ek ‘n groter belang in Europa te stel. Natuurlik lees ek gedagtes aanlyn wat so veel dinge as baie Euro-sentries, baie wit, ‘n koloniale houding ensovoorts beskryf deur om orals anders te ignoreer, asof ‘n kontinent van lande en eilande, honderde miljoene mense en honderde tale, dialekte en variente, en kulture en eeus van geskiendenis niks waard nie is.

As kind het ek vir ‘n paar jaar op die vasteland grootgeword en as ek nou kuier, is soveel dinge bekend, soos die strate, die fietspad, die vorm van die geboue. Ek is steeds ’n buitelander vanweë die taal en eilandkultuur, maar die afstand voel nie te groot nie. Ek het onlangs ‘n lys van my vakansies geskryf en dit lys meer as sewentig afsonderlike reise na Europese lande en kort vakansies sedert die begin van die millennium. Ek is seker in die beste generasie gebore, wat die eerste generasie was wat maklik en goedkoop kon reis as ons wil.

Ek wonder of mense ‘n nuwe gevoel van gedeelde identiteit geskep het ná eers ‘n pandemie en toe die veranderende politieke situasies. Vir my is die antwoord, ja. Die idee van lekker hotelle en gesellige restaurante en cool kroeë spreek my nie aan nie. Maar ek wil op die trein sit en by die venster uitkyk oor die platteland, die idee om tientalle kilometers te reis om iets onbekends te sien is wat ek wil doen. Ek is g’n gesofistikeerde reisiger nie; ek wil ook in die rockkroeg of Ieersekroeg sit en suip en ontspan, maar deur die internet en veral deur Wikipedia, vind ek verlore of onbekende geskiedenis. Oos-Europa en Slawiese Europa is my huidige onderwerp van belangstelling, wat ‘n gebied is dat ek vooraf regtig baie minder belang gestel het. Maar hulle is mos lande sonder Afrikaans.

Nou lees ek artikels en webblaie oor stede and aantreklikhede te siene en ek kyk na kaarte om navorsing oor roetes te doen. Wat is moontlik, ry daar treine, hoe lank duur reise ensovoorts. Om ‘n plan te maak is nou die uitdadeging

Aan die begin van hierdie maand was ek terug in Brussel omdat ons op ‘n kort daguitstappie gegaan het. Ek weet nie hoeveel keer ek daar gegaan het nie, maar ek het baie daaroor geskryf.

Ek kon ‘n bietjie oor die stad skryf maar ek sukkel om alles in ‘n vreemde taal te beskryf. Dit moes lekker gewees het om Frans en Nederlands in restaurante en kroeë te praat; hulle weet ek is ‘n buitelander, maar dit laat my soos ‘n verfynde Europeër voel. Hoe ek wens ek het tale op skool en universiteit gestudeer sodat nou ek makllik sou kon praat. Dis raad wat ek aan jonge mense moet gee.

‘n Vos in die markplein

Uiteindelik beëindig Januarie, wat gewoonlik ‘n slegte maand is. Ná die Kersfees vakansietyd het almal geen geld nie en ons is moeg en ongelukkig om terug na die werk te moet gaan, maar ek moet sê dat hierdie Januarie nie sleg was nie. Dit het gereën nes altyd in Januarie maar ek voel goed, optimisties en ek sien baie na die komende maande uit. Ek het na die teater gegaan om ‘n paar toneelstukke te kyk, ‘n bietjie gereis om voetbal te kyk en maak planne om oorsee te gaan reis. Ja, Januarie is nie sleg nie.

Dr Strangelove

Ek sit nou en wag tot die nuwe jaar, wat nader kom. In die verlede het ek altyd met vriende uitgegaan om ‘n bietjie te drink en te kuier en ek het dit geniet. Deesdae staan ek nog oop vir die idee, maar vanaand gaan ek net na ‘n vriend se huis om kaas te eet en te gesels.

Hierdie twee weke is baie vreemde; sommige mense werk nog steeds, anders is op vakansie; die winkels staan oop, maar niemand weet die openingstye nie. Alles op die televisie word op verskillende tye uitgesaai en die nuus staan vol herinninge sonder werklike nuwe nuus.

Volgende week gaan ons weer na die werk en dan begin ons wag tot die volgende openbare vakansiedag in Maart.

‘n Kleurryke jas uit Sentraal-Asië in die Britse Museum

Ná meer as 25 jaar in Londen het ek uiteindelik die Ronde Leessaal in die Britse Museum besoek. Dis ongelooflik dat ek feitlik onseker was, waar dit gelë is. Dit staan oor die wêrled bekend as die oorsponklike ligging van die Britse Bibliotheek waar veel beroemde skrywers boeke en gedagtes neergeskryf het of idees ontwikkel het. Die uitsig is asemhalend

Binne-in die Ronde Leessaal

Die uitsig is asemhalend en ek het verwag nie om só te sê nie, dat nog steeds vind ek iets nuuts om te ervaar.

Die plafon van die Ronde Leessaall in die Britse Museum

Op die naweek het ek na die Diplomatieke Verteenwoordiging van Vlaandere in Londen gegaan toe ek in die Open London House deelgeneemn het. Ek het jare gelede besoek en hierdie jaar was daar veel minder om te sien maar dis altyd interessant om te gaan en om ‘n bietjie met die diplomate te gesels.

Vlae in die Diplomatieke Verteenwoordiging van Vlaandere in Londen

Ek het ook die ambassade van Pole besoek wat ‘n baie mooi gebou is. Nes die Vlamings, was hulle trots om huile kantoor aan besoekers te toon. Die mees interessante ding is die Enigma-masjien wat uitgestal is. Miskien is dit ‘n replika, ek onthou nie, maar die een voorwerp wat almal anders ook wil kyk.

‘n Enigma-masjien

Ek was weer in België en Nederland vir ‘n paar dae met vriende, terug in ‘n Nederlandstalige omgewing. Dis altyd goed om heen te gaan en word soos ‘n verskillende mense sodra ek van die trein af klim, ‘n tipe kundige mens wat die plaaslike tale kan volg – miskien net in my drome.

Die groot saal in Gent stasie

Ek hou baie van die argitektuur van die moderne stasies in Nederland, Onder die perrons is daar dikwels ‘n gang vol winkels en kafees en jy mag maklik na die oorkant en weer terug daardeur stap. Die perrons staan maar twee voet diep dus moet jy omhoog stap om op die trein te klim; in Brittanje is die deur van die wa en die perron op dieselfde hoogte. In Eindhoven moes ek ‘n treinkaartjie by die NS-kantoor koop en ‘n paar vrae bestel. Vol selfvertroue praat ek Nederlands, stadiger en toe ek iets in Engels moes sê, net omtrent tien woorde, voor ek terug na Nederlands keer hulle weet seker waaruit ek kom. Hulle komplementeer my op my Nederlands en ek verduidelik dat ek Afrikaans praat en hulle lyk beïndruk. ‘n Ware sukses vir my.

Eindhoven stasie, modern en netjie

Uiteindelik het ek in Breda aangekom. Die familie naam van een van my Suid-Afrikaanse groot oma’s was Van Breda, en die stamvader het in 1718 in die Kaap aangekom. Ek het die familie se geskiedenis nagevors en dié groot oma het aan die hange van Tafelberg gewoon en was sevende generasie Suid-Afrikaner. Dis beslis baie ver in die verlede en betref helemaal nie aan my lewe nie, maar is net iets interessnats te wees. Wat was hul moedertaal en wanneer het hulle verengels? Ek is nie hulle nie dus is hul verhaal nie myne nie maar ek wil al lankal besoek.

Breda stasie, die stad van sommige voorouers

In Breda het baie mense op die trein na Brussel geklim. Hulle was nog reisigers soos ek maar net gewone mense sonder tasse en jasse wat na die hoofstad van België wil gaan. Kom hulle werk toe of doen inkopies? Die konsep van ‘n harde grens of taalgrens bestaan ​​nie. Aan die een kant voel jy ‘n verskil. Nederland is baie plat as ek uit die envenster in die hotel op die vier-en-twintigste vloer wat oor die platteland kyk. Heeltemal plat, geen heuwels of so iets nie. Ver in die verte sien jy net die hoë kerke teen die blou horison. Aan die ander kant voel België minder moderne, minder georganiseerd en minder netjies dus nader aan Brittanje.

Die trein gaan na Brussel

Ek lees graag die strips van Kuifie dus hou ek van Brussel-Suid met die groot muurskilderye van die man homself. In die stad sien jy hom ook orals en dit laat die stad en land ‘n bietjie magies voel, dit herinner jy aan jou kinderjare. Soos hy, is ek ook op een avontuur in vreemde plekke waar ek moet haas om die trein te vat en ek in verdwyn in die omgewing sodat niemand besef dat ek uit êrens anders kom.

Tintin in Brussel-Zuid stasie

Brussel-Suid is miskien die plek in die buiteland wat ek die meeste besoek het. Na my rekening het ek meer as 60 keer op Eurostar gereis en ek vra my of Eurostar die ware rede hoekom ek baie van de Lae Lande hou.

Daar is min nuus dus hier is ‘n foto van a Womble. As jy ‘n kleintjie in Engeland vyftig of viertig jaar gelede was, ken jy die Wombles. Almal hou van hulle. Hier is ‘n kiekie.

Onthou jy is ‘n Womble

‘n Paar ander foto’s van straat kuns naby Arsenal FC, my klub.

The Arsenal

Die magiese Belg.

Die man uit België