Alexander skryf Afrikaans

Dis nie genoeg dat ons tydens ‘n pandemie leef nie want nou kom die winter met die koue weer, die gebrek aan son en nogsteeds mag ons baie min maak, Aanstaande week mag ons ‘n bietjie meer maak soos gaan na restaurants of gaan na die inwinkels maar beperkings gaan bly.

‘n Paar week gelede – voor die huidige beperkings – het ek met maatjies na ‘n Suid-Afrikaanse kroeg in suid-wes Londen toe gegaan. Ek vind geen anders in Londen nou, wat ‘n groot jammer is so wil ek terug gaan so gou soos moontlik om daai smakklike kos te geniet.

Maar stukkie goeie nuus is dat donderdag gaan ek die Arsenal kyk wanner hulle speel teen SK Rapid Wien. Ek is gelukkuig om ‘n kaartjie te kon kry en ek is baie opgewond. Ja ek gaan op my eie, sal op my eie sit en sal nie met ander kykers gesels nie – ek gee om nie; ek mag bier suip terug in die stadion. Laat ons sien hoe alles uitwerk.

Hierdie pandemie bedoel dat ek my gewoonlike planne vir Kersfees moet verander. Ek het op baie verskillende kere geskryf oor hoe ek met Crisis as vrywilliger werk. Ek hou baie van hierdie werk. Ja, dit laat my goed lyk soos ek dikwels lag. Die ernigste punt is dat ek glo dat hierdie werk van Crisis baie belangrik is en dat dit soveel help aan soveel mense gee. Ongelukkig hierdie jaar, moet die planne verander geword het en ek kan nie soos vrywilliger werk nie weens die pandemie. Ek verstaan die redes hoekom Crisis verskillende versorgmatreëls moet neem. Altyd op die strate sien ek meer en meer mense wat haweloos is, wat in tents slaap, en wat vir geld bedel. En nou dat die weer kouer raak en die pandemic nogsteeds aansteeklik is, as ek met ‘n koppie tee verby loop, sal ek uit vind hoe ek kan ondersteun Crisis.

So dit lyk nou dat ons ‘n ander inperking gaan hê wat binnekort sal begin en duur vir mintens ‘n maand. Dis nie ‘n verassing nie en na my mening is dit die regte beslissing, maar ek is beslis nie ‘n medikus nie so hang ek af van die raad van die foendis. Ek is ook nie dié oke wat glo dat hy beter ken weens hy ‘n bietjie aanlyn gelees het nie. Niemand wil ‘n inperking hê nie, maar dit voel dat dit reg is.

Ek het geen Afrikaans al drie maande lank gestudeer nie; geen lesse, geen lees, geen skryf nie. Ek verloor entoesiasme maklik maar ek glo die rede is dat ek feitlik ‘n bietjie ekstrovert is (as ek moet kies) dus raak ek moeg nadat ‘n paar weke of maande as ek nie genoeg verbetering en vordering sien nie en ek wil dan iets nuuts soek. (Ek dink introverts verloor hul entoesiasme weens amper dieselfde redes so weet ons dat ons almal – die twee kampe – hieraan ly.)

As jy in ‘n kantoor werk – of het daarby gewerk voor die huidige situasie – of as jy die aanlynse taalleer gemeensksp volg, weet jy die kwessie oor ekstrovertie en introvertie. Dit lyk nou dat die groot meerderheid hulself as ‘n introvert beskou en dat dit ‘n tipe “super magte” beskryf word. Persoonlik stem ek nie saam nie want dit voel asof dit ‘n manier is om lid van ‘n klub te word, wat aan die regte kant is, sonder om ‘n wetenskaplike verstandig of bevestiging te gehad hê nie. Die lys beskrywings oor beide, wat jy aanlyn vind, is net pop joernalistiek. Almal het kenmerke van altwee kante. So ek besluit om myself as ekstrovert te beskou want dit die baie minder populêre kant is. As jy hardwerkende of lui is, is dit net so belangrik maar niemand wil trots sê hulle is baie lui nie of vermy hard werk.Soos Johan Cruijff gesê het, “Elk nadeel heb zijn voordeel”. Jy moet net kies hoe om dit te interpreteer.

Ek weet dat ek entoesiasties is om te praat en om sprekers te vind. Ek wil net praat en oefen en leer van ander mense. Maar ek waardeer baie dat die egte super magte is om te lees. Ek moet so entoesiasties wees om te lees en om te studeer, soos om te praat. Die gewoonte om elk dag te studeer is ‘n egte kundigheid. Daarna volg alles.

Ten spyte van die wêreld-wyd pandemie hierdie jaar, was hierdie somer so baie mooi. Hier in Londen het die son amper elke dag geskyn, die weer was lekker warm en die lug was helder. ‘n Mens sou vergeet het dat ons besig was om tydens ‘n gevaarlike virus te lewe wat soveel mense se lewes geëis het en dat soveel mense hulself sonder werk nou vind. Die strate en stede was nog steeds taamlik leeg. Soos ek vroeër geskryf het, het dit soos ‘n ware voorreg om na die kroeg te kan gaan of om by jou maatjies te kuier.

Verlede week het alles begin verander. Dit raak nou meer merkbaar koud, dit reën af en toe en jy weer jy moet jou klere verander. Dis ‘n groot jammer want ek het nie oorsee gegaan nie en ek het soveel planne en idees oor nuwe plekke wat ek wil ontdek. Ek kyk na die kaartboek – ek hou baie van kaarte – en sien soveel lande vol mense en vreemde tale wat ek wil ervaar.

So ek vra vir myself, wat het ek hierdie jaar gemaak? Tydens die inperking was ek vol idees en ek het lesse in Afrikaans op italki.com geneem, maar nou raak ek meer en mer besig by die werk sodat ek geen lesse al maande lank geneem het nie. Ek moet hierdie reg maak want sonder lesse, studeer ek nie. Ek is altyd van plan om na ander tale te kyk – tans studeer ek Noors op Duolingo, wat ‘n lekker taal is – so het ek nodig altyd meer en meer motiveering of redes om weer na die boeke, notaboeke en penne te keer. Weens die aankomende winter, klink hierdie soos ‘n lekker ontsnap, veral as ons nie makklik na die kroeg of ‘n restaurant mag gaan nie.

Na my mening, vandag is die einde van die somer en nou loop ons stadig tot Kersfees sonder, in Brittanje, enige meer openbare vakansies. Die hoop van die somer en die moonlikheid van mooi weer is verby en alles sal nou net donkerder, kouder en minder pret raak – en ek praat nie oor koronavirus nie. Vandag was ek van plan om na die Noting Hill Carnival toe te gaan, soos elke jaar, maar dit is gekanselleer en ons almal voel ‘n bietjie gatvol.

Ek het ‘n week se verlof geneem en saam met my girlfriend het ek lekker in Londen gekuier en ook gery na Margate, ‘n kusdorpie in Kent, waar ons op die strand gesit het en in die water geloop het. Ja dit was baie mooi om buite Londen vir ‘n dag te kan reis. Ek het planne gehad om hierdie jaar oorsee te gaan en ek het baie gehou om te dink, waarheen wil ek gaan. Nou, is ek onseker of mense sal toegelaat wees om volgende jaar op somer vakansie te gaan. Ons hope vir 2021 sal waarskynlik tot niks kom nie.

Ons maak planne vir die res van die jaar maar ek vermoed dat die enigste ding wat ons sal kan doen, is om Engelse dorpies te besoek. Die restaurants, kroeë, winkels is nogsteeds leeg maar ek weet nie waar die mense is nie. Bly veilig en gesond, dis al wat ons wil doen.

Ek kan skaars April of Mei reg onthou, maar ek weet dat alles stil en leeg was. Ek het op die moltrein gery en op die paaie gestap op pad werk toe en ek was amper die enigste persoon in die area. Die beroemde toeriste aantreklikhede het niemand gelok en al die winkels was toe. Dit het taamlik mooi gevoel, om die natuur te kan hoor en die lug was skoon.

Nou almal lyk gatvol en gee nie om oor die beperkings nie. Ons mag nou weer sekere dinge doen soos nie-noodsaaklike inkopies doen en die kroeë sal jou koop-en-loop biers laat kry. Die strate is baie meer besig en alhoewel ‘n mens moet ‘n masker op die openbare vervoer dra, dit lyk nie so veel as anders as in die verlede. Ek kyk voetbal op die televisie, uiteindelik. Goed nè?

Ek het twee nuwe podgooie gevind wat aan Suid-Afrika betref. Die een in Engels is True Crime South Africa, wat Suid-Afrikaanse misdaad verhaal en ek het reeds oor ‘n klompie sake gelees. Die ander is Die Afrikaner Expat Podcast, wat uit Ierland uitgesaai word. Dit gee raad aan mense wat van plan is om te emigreer. Die onderwerp is nie toepaslik aan my nie maar ek verstaan die episode baie maklik en die luister oefening help my baie.

Dis al my nuus vir nou.

Aanstaande maand vind nog ‘n ander verkiesing vind, wat die vierde keer in minder as tien jare is, en dis ‘n vreemde gevoel; verveling en dringendheid. Ek raak baie verveld soos meeste mense maar ek lees die hele dag die koerante daaroor. Dit betref my baan baie, alles wat ek by die werk doen hang van die uitslag af. Ek gee om baie oor die uitslag. Feitlik verlede week het ek my MP ontmoet toe hy op die straat was om vir ons stem te vra – ja, ek gaan vir hom my stem gee – maar ek geniet om die geleentheid te hê om oor die sake te praat.

Aan die ander kant, die verveling is groter hierdie keer as in die verlede. Elke verkiesing is veel anders en hierdie keer die kwaliteit van die debaat en eerlikheid veel swakker geraak veral uit een kant. Ek is nie optimisties daaroor nie maar ek geniet altyd om op die dag te gaan stem, om in die oggend in die tou te staan en om my “X” te skryf. Dit lyk nie dat ons die Kersfees geskenk sal ontvang wat ons in die werklikheid wil hê nie.

Ek ervaar nou die probleem van ‘n selfoon wat nie tans funksioneer nie en dis belaglik hoeveel ek daarvan af hang. Ek kan nie al my e-posse lees of gebruik my mobiel bank apps of maklik lees sosiale media of praat met maatjies. ‘n Paar jare gelede het ek dieselfde problem gehad en destyds het ek daarvan gehou dat ek aflyn was. Die enigste dinge wat ek op my tydelike foon, baie eenvoudig and nie-slim, kon doen was om te skakel, om te SMS en om sudoku te speel. Maar nou, ek hou nie daarvan om onkontakbaar te wees nie. Ek weet nie wat plaas vind nie.

Hopelik sal ek binnekort weer aanlyn kom en dan kan ek ure en dae aanlyn sit en sê dat ek weer aflyn wil word.