Vandag vier ek elf jare in die Engelse Gesondheid Department. Hoe lekker dit is om te droom…

Vrydagaand het ek Christine van SisTV in die kroeg ontmoet. Sy’t vir my ‘n paar Afrikaanse koerante gegee, al plaaslike nuus in Noord-Kaap. Dis interessant om hierdie klein koerante te lees want gewoonlik lees ek nooit die plaaslike koerante wat ek ontvang nie. Dit was baie goed weer om die taal te praat want ek praat dit tans baie selde en so ek moet nou meer Afrikaners in Londen vind.

En ja, vandag skyn die son en dis baie mooi.

Soos ek vroeër voorsien het, kom nou al die werk – wat ek nie gedoen het nie – my oorweldig! Ek leer niks en nooit en moet net myself blameer. Miskien is ek het ‘n geheime risiko-nemer (ek weet nie die regte woord in Afrikaans nie).

Op die ander kant, gaan ek hierdie naweek na Parys toe om ‘n gig by te woon. Ek rock \m/

Op die naweek het Eben van Die Sielhouer praat af – wie ook saam my na Namibië toe gegaan het – by ons kom kuier op roete van Kaapstad af terug na Vancouver-Eiland. Dit was fanatasties om hom weer te sien en ons het lekker gesels en gelag.

Gistreraand het ek laat huistoe gekom toe dit begin sneeu het. Dit was baie pragtig en helder. Soos almal het ek ‘n paar foto’s afgeneem om te wys dat ek daar was.

Een van die hoofstrate in Bounds Green.

Ons straat.

Ons huis.

Wanneer gaan Januarie eindig? Jeez ek is moeg en arm hierdie maand.

Ek weet ek is nie alleen nie as ek sê dat tans ek baie ongemotiveerd is. Daar’s veel werk maar ek stel geen belang nie en amper weier om dit doen. Niks interesseer my op die kantoor nie en ek is bly om net te wag tot ‘n ander dag. Alles neem so lank nou vir my om te doen en as ek nie dit moet doen nie, dan wag dit. As ek te verveld raak, maak ek foute en vergeet om werk af te handel en net soek rede om niks te doen nie. Nie goed vir werk verhoging nie. Ek is nou nie in werk tot Dinsdag nie so hopelik kan ek lekker rus.

So ja, ek weet ek maak my eie werk brander wat my sal verdrink!

Ek het myself verbaas! Ek het uitgewerk hoe om veranderings aan die code vir my blog te maak en al wat ek moes doen was om die instruksie te volg. Wie wou so gedink het? Ja dis nie die oplossing vir die resessie nie, maar ek voel nou net ‘n bietjie slimmer!

Ek weet dis slegs 2 Januarie maar dit lyk asof 2009 net soos 2008 is, ek hoop alles sal verander.

Ek het giesteraand my oom ontmoet. Hy was op pad na Kanada toe van sy vakansie terug in Suid-Afrika af en ons het lekker gejol uitgehang en geëet. Een voordeel van die feit dat ek in Londen bly is dat ek baie dikwels die Suid-Afrikaanse familie sien want hulle af en toe in Londen is. Ek praat met dié wat oorsee bly en dan praat ek met my familie in VK om al die nuus te versprei en ons kan dan reël om te ontmoet. Toe ek jonger was het ons die Suid-Afrikaanse familie baie selde gesien maar nou is dit anders. Die Internet en goedkoop internasionale reis maak dit makliker om almal te kontak. Ons ken mekaar miskien nie baie goed nie maar ons maak nou die poging om almal te laat weet wat ons doen of wanneer ons in die land sal wees. Hopelik sal ek in 2009 al my ander Suid-Afrikaanse neefs en niggies weer kan sien, wat ek nie in 2008 kon sien nie.

Ek is nou by die werk en ek kyk – soos altyd – uit die venster uit oor die Teems. Die weer is nie mooi nie en dit raak nou koud. Daar’s nog ‘n paar bote op die rivier wat verby vaart met toeriste wat loer na die geboue, brûe ens en foto’s neem amper soos ‘n tipe kulturele spioen! Ek hou van toeriste en hulle entoesiastiesheid en nuuskierigheid. Vir ‘n paar dae is my stad ook hulle s’n. As ek in die buiteland is, is ek altyd so.

So hoe was 2008 vir ek? Nie sleg nie. Ek het weer na Suid-Afrika toe gegaan en het ook, uiteindelik Namibië besoek wat baie lekker was. Ek het die Arsenal op veel kere gekyk en het my gunstelinge bands in VK en België sien speel. Werk is soos altyd, maar ek het my permanente verhoging gekry wat bedoel ook meer geld. Dit was ook fanatasties om by Crisis Christmas te werk en om te besef hoe ons alaml kan ander mense help sodat hulle ook Kersfees kan geniet.

Een van die meeste belangrike dinge is dat my vriendskappe met ‘n paar mense beter nou as in 2007 is, dus is ek baie bly. Ja, soms is ek ‘n bietjie vreemd, soms is hulle ‘n bietjie vreemd. Moenie jou vriende vergeet nie – hulle sal miskien jou ‘n bietjie vergeet maar jy moet altyd die poging maak om uit te vind hoe alles met hulle gaan. Moenie hulle beny nie.

Wat sal anders in 2009 wees? Ek weet nie. Die resessie sal ons almal betref maar ons weet nie in watter manier nie. Ek is gelukkig dat ek werk veiligheid het maar soos almal moet ek seker maak dat ek dit hou. Ek moet ook ‘n motor leer ry maar ek onthou nou dat ek dieselfde ding in 2008 gesê het. Wie weet… Ek hoop om weer na Suid-Afrika toe te gaan en om my Afrikaans te verbeter. (As ek foute met die taal maak, laat my weet asseblief.)

My vrou Kathryn kom terug van Suid-Amerika af in ‘n paar dae. Sy het die hele ervaring baie geniet en dit klink asof sy het soveel gedoen en gesien maar dit sal beter (vir my, minstens) wees wanneer sy terug is.

Voorspoedige Nuwe Jaar my liewe lesers, tot 2009! Dankie dat julle my gedagtes en verhale lees.

Een aspek van lewe in die moderne, groot stede is dat dit nooit heeltemal stil is nie. Dit word stiller, maar nooit doodstil nie. Jy sal miskien dink dat Kersfees die een dag is wanneer alles toe en stil is maar jy is verkeerd. Die paaie en strate is nie leeg nie, die verkeer ry verby en daar’s altyd ‘n paar winkels en cafés wat oop is. Hulle is meestal Turkse of Koerdiese winkels maar vir veel nie-Christene mense is 25 Desember nog een ander dag. Ek het my fiets in Green Lanes en Finsbury Park gery en daar was mense wat loop, wat fietsry, motors ry en polisiekars sirene lui. Net soos op Sondae, hierdie stad slaap nie.

Woensdag het ek by Crisis Christmas gewerk. Die sentrum is nie ver van my huis af nie en almal was opgewonde om te werk en om die gaste te help. Ongelukkig was dit eintlik baie stil; daar’s ‘n paar ander sentrums wat huiselose mense gebruik en die plek was miskien ‘n bietjie te ver van die stadsentrum af. Ek het die dag baie geniet en dit was so interessant om ander vryvilligers te ontmoet en uitvind hoekom hulle wou werk. Ek werk ook weer vandag met ‘n kollega.

Toe was ek kroeg toe met vriende. Kroeë was oop tot laat en ‘n paar was selfs oop om Kersfees. Ek het baie laat om Oukersaand huistoe gekom en daar was nog veel mense in die kerke en op die strate. Hulle vier en jol en alles was baie vriendelik.

Ons is almal lief vir werk. Dis so lekker om vroeg op te staan en om met die trein of bus met duisende ander mense te ry. Dan spandeer jy ure in die kantoor, kyk elke paar minute na die horlosie en teken die ure, minute en sekondes tot die keer kom wanneer jy mag verlaat. Hardloop die hele weg huistoe en gooi jou werk klere af, jy is nou weer vry!

Soms voel ek dat ‘n persoon ‘n verhoging in werk kry net deur ‘n gawe kêrel te wees, soos ‘n beloning vir vorige werk wat jy gedoen het. Het jy die regte kwalifikasies of bekwaamhede om die werk te doen? Dit raak nie saak nie. Die regte persoon is miskien net dié persoon wat bereid is om die werk te doen. Jy is gekies om die werk te doen en tensy jy heeltemal afskuwelik of heeltemal dom is, is die werk joune en jou baas sal bly met die feit wees dat hy of sy moet nie ‘n nuwe oke vind nie.

In die huidige wêreldwye geldelike situasie moet ons almal gelukkig wees om werk te hê. Nou is nie die regte keer om te kla of bedank nie. Dis beter om vas te hou, maak jouself seker in jou werk en wys dat jy die werk doen. Vermy werkloosheid en die kans daarvan. As jy in die kantoor loop maak seker dat jy altyd ‘n werkboek of papier in jou hande hou om te hê dat jy besig verskyn, jy mag loop waarheen jy wil om werk pligte te ontduik. Niemand weet anders nie.

So wat beteken alles? Miskien is ek net moeg. Dis nou laat Desember en ek, soos almal, wil net lekker rus. En ja, ek ook mag nie oor my werk te veel kla nie. Die salaris is goed, daar’s werk sekerheid en dis amper interessant. Daar’s ook klompie dinge wat ek moet doen voordat ek Kerfees vier. Dinge wat ek beloof het dat ek sal voltooi maar ek weet goed dat hulle tot 2009 sal moet wag voordat ek selfs begin dink om te doen.

Miskien moet alles nou tot 2009 wag.

Vrydagaand het Kathryn (my vrou) en ek na Chakalaka gegaan, dis ‘n Suid-Afrikaanse restaurant in Putney. Ons het baie lekker geëet en Kathryn het besonders van boerewors en volstruis gehou. Dit was miskien nie so goed soos dié Duitse restaurant in Keetmanshoop of dié baie mooi plek in Kakamas waar ek in die somer geëet het, maar dit was nog baie goed. As iemand in die nuwe jaar wil gaan dan laat ons dit reël.

Sondag was ons Kersfeesmaaltyd omdat Donderdag vlieg Kathryn na Argentinië en Brasil toe met vakansie. Sy word nou opgewonde om te gaan, hoofsaaklik omdat die weer veel beter sal wees! Wanneer sy weg is gaan ek by Crisis Christmas werk. Gister het ek na ontmoeting gegaan om ‘n bietjie meer inligting uit te vind. Ek is bly dat ek besluit het om dit te doen en ek dink dit sal ‘n baie positiewe ervaaring vir my wees.

Vandag kyk ons na Battlestar Galactica, dis op die oomblik ons gunstlige TV programma en ons moet seisoen 4 kyk voordat sy verlaat vertrek. Ons sal slaag maar ek vrees dat ons oë baie seer sal wees!

Toe ek vanoggend werk toe het ek die Batmobile (of Vlermuismankar?) buite GMTV gesien so het ‘n foto afgeneem. Ek stel geen belang in motors nie maar die Batmobile (en weermag Humvees) is my tipe kar.

Maandag het ek en vriende Slipknot gaan sien speel. Ja ek weet, ons is miskien ‘n bietjie te oud vir daai tipe musiek! Ek moet sê dit was uitstekend en hulle speel baie goed en ons het lekker uitgehang. Ek weet nie hoeveel keer dat hierdie jaar ek gigs toe gegaan het nie maar onlangs voel dit asof ek elke week gaan.

Daar’s ‘n paar foto’s onder.

My niggie in Johannesburg het vandag vir my ‘n epos gestuur om te sê dat haar ouma gesterf het. Ek het nie haar ouma geken nie maar my ouers het haar ontmoet en he gesê hoe vriendelik sy was so dis baie treurig.

As jy in Brittjane bly dan weet jy net hoe koud dit raak. Die son skyn tans maar dis koud en dit reën te veel.

Ek was Edinburg toe op die naweek om my pa (die ou uit Johannesburg) en my broer te sien. My pa woon op ‘n plaas in die Pentlandberge omtrent 15km suid van Edinburg af en ek het gevries! Ek is gewoond aan die weer in Skotland – ek het in Inverness gebly – maar ek het vergeet net hoe koud dit kan raak. Dit was lekker om my pa te sien en hy stel belang daarin om volgende jaar na Suid-Afrika toe saam my te kom.

Toe het ek my broer en sy kinders gesien. Sy kinders is baie jong en ek sien hulle selde. Ons het na die dieretuin gegaan wat ons geniet het. Daar was ‘n paar leeus, ‘n luiperd (of ‘n lazy horse), twee tiers, ‘n ratel (briljant), ‘n ysbeer en bobbejaans. Ja, nie ware Afrika nie maar goed genoeg vir ons.

‘n Vriend van universiteit bly daar so ons het net kroeë toe gegaan en lekker gesels en gejol. Edinburg is ‘n mooi stad en ek moet meer dikwels weer gaan veral om die familie te sien. Dis nie te duur om met die trein te ry nie en hulle was almal baie bly dat ek hulle kom besoek het. Ek besef dat ek die poging moet maak om hulle meer dikwels te sien.