Weer in Amsterdam

Onlangs was ek terug in Amsterdam – of Mokum – na die pandemie. Op my laaste besoek in 2018 het ons Fokofpolisiekar gaan kyk en hierdie keer is die rede diselfde. Maar ‘n konsert is ‘n konsert en ek skryf nie goeie resensies nie dus sal ek min daaroor sê.

Cafe Papeneiland, ‘n beroemde en historiese bruine kroeg of bruine café op Prinsengracht in Amsterdam

Die hele punt of doel is net om nog ‘n keer in die stad te wees. Ek verwys hoofsaaklik na die sentrum binne in die kring van die beroemde gragte. Die moderne voorstede lyk nie so tipiese Nederland nie. Dis rustig om langsaam die water in die Jordaan buurt met vriende op die straathoeke te staan en ‘n bier drink as die son onder gaan. Mense vaart in klein huurbote op die water met ‘n paar bottels wyn of bier en almal waai aan mekaar. Ons loop van kroeg af tot kroeg net soos almal anders as die skemer val, “onder die straatlig onder die maanlig”.

Binne in 'n bruine kroeg in Amsterdam

Binne in Cafe Papeneiland op Prinsengracht

In die dag dwaal ek deur die stad wat nou vol ander toeriste (moenie vergeet dat jy ‘n toeris is nie) wat iets nuuts of anders wil sien. Mense staan tou buite resturants en museums en nou moet jy kaartjies vooraf koop, wat probleme maak. Gaan op jou eie sodat jy al die besluite maak waaroor jy wil doen en sien.

Fokofpolisiekar by De Melkweg

Fokofpolisiekar by De Melkweg

Op die konsert die jong Suid-Afrikaners is volop. Ek weet nie of hulle in Europa bly of net kom besoek nie, maar hierso stroom hulle. Mense ken van mekaar en suip en gesels en jol. Die band hulself lyk dieselfde te voel. Daar’s nie genoeg t-hemde te kope nie want alles te spoedig uit verkoop het.

Zuid-Afrikahuis

Zuid-Afrikahuis

Ek kan nogals maklik alles lees, of seker genoeg soos die spyskaarte, padtekens, publieke inligting ensovoorts en ek kan koffie of beer bestel. Die stad voel feitlik tweetalig en as jy probeer om Nederlands te praat, beantwoord hulle gewoonlik in Engels. Ek vermoed ek verstaan; hulle weet dat jy ‘n toeris en reisiger is (‘ n buitestader?) en inwoners weet almal dat Engels glo die huidige internasionale taal of lingua franca is. Protes lei altyd tot frustrasie; vriende wat in die stad nou woon, voortuig die moeilikheid om die taal in die stad te praat as buitelanders.

Lees de bijbel

Lees de bijbel

Gaan na Amsterdam is ‘n verskillende kwessie en ek vra, hoekom wil ‘n mens van Londen af na Amsterdam vlieg? Dis belaglik. Jy moet na die lughawe ver buite jou stad gaan, omtrent een uur weg en jy moet ook een of twee uur aankom sodat jy deur sekuriteit en die grensbeamptes moet gaan. Dis vol mense wat vergeet om al hulle besittings in die x-ray masjien moet sit, so selfone, portefemonnes, gordels, horlosies, jasse. As jy dit nie doen nie, dan maak jy dat almal agter jou moet staan tou en wag. Dan sit jy verveeld in die kroeg en wag of loop rond die winkels en dan sit die vlieguig dikwels ‘n half-uur op die aanloopbaan voordat dit toegelaat is om te styg.

Proeverij

Proeverij

Op jou aankoms staan jy tou by die immigrasie om you paspoort te toon en jy moet met ‘n trein of bus ry na die stad waarheen jy gaan. En dan ervaar jy jou medeburgers veral as jy Brit is; selde het jy veel kontak met hierdie mense wat jy nie weet nie, maar op die lughwawe begin jy waardeer hoekom jy ook dit wil nie doen nie! Ek vermoed hulle ook dieselfde oor my sê en alle nasies sê soortgelyke dinge. Luister na die gesprekke en almal word gefrustreerd met die proses.

Die vos en roos

Die vos en die roos in die Jordaan

Die hele proses duur ure lank. So ja, in die toekoms sal ek van Londen na Parys, België of Nederland per die Eurostar ry. Miskien is die koste erg groter, maar die hele reis is makliker en dit voel sneller. Alle sekuriteit word in Londen gedaan sodat jy in styl mag reis en ontspan. Geniet om lekker te ontspan as jy deur die platteland ry.

Gebeurtenisse uit die vreemde eiland

Daar was onlangs net een storie op hierdie eiland waaroor almal gepraat het, wat die kroning was. ‘n Mens kon dit nie vermy nie daarom het ons besluit om weg te gaan en het niks op die televisie gekyk nie.

Waarheen het ons gegaan? Daar’s net een bestemming, Brussel. By die stasie was daar feitlik veel ander reisigers wat oorsee na Parys, Amsterdam en Brussel getrek het. Dit voel goed altyd om op weg te gaan en om op die Eurostar te ry, om te sit en uit die venster uit te kyk. Die landskap is pragtig en sonnig met dorpies en bosse en die rustig lewe van die platteland.

Laaste jaar was ek op vier keer in Brussel insluitend een keer toe ek met die werk moes gaan. Hierdie jaar het ons net ontspan in kroeë met Vlaamse vriende en dwaal in die sonskyn. Die idee dat op vakansie jy g’n toeris moet wees nie is okei, maar soms wil jy net na die verskillende areas gaan geniet sonder te hê dat jy soos ‘n gesofistikeerde reisiger of ‘n inwoner jouself moet dra. Die ervaring van ‘n stad van drietalig is, fassineer my. Hoe ek wens ek moet elke dag maklik in ‘n klompie ander tale praat.

Metro koereant in Frans en Nederlands in België

Metro koereant in Frans en Nederlands in België

Weens die kroning het die vlae van die lid lande van die Statebond op Horse Guards Road gewapper wat altyd ‘n mooi uitsig is.

Die vlag van Suid-Afrika wapper op Horse Guards Road, agter Downingstraat

Die vlag van Suid-Afrika wapper op Horse Guards Road, agter Downingstraat

Terug aan die suid kus

‘n Paar week gelede het ons op vakansie na Nice in Frankryk gevlieg om in die son te sit en ontspan en om die mooi weer te geniet. Dis my vierde besoek na die area, maar my girlfriend was nooit daar gewees nie so het ek die verantwoordlikheid om te vir haar alles te toon.

Die oud stad, in Nice

Die oud stad, in Nice

Die oud stad van Nice staan goed bekend en dit voel, na my mening, soos ‘n tipiese Middelandse oud dorpie vol smal stegies en hoë geboue, tweetalige tekense op die hoek en Frans en Niçard, wat lyk asof dit nader aan Italiaans is dan Frans. Dit raak nie saak dat ons toeriste is nie want almal is toeriste. Niemand lyk cool op vakansie in die tweede grotste toeriste aantreklikheid van Frankryk so het ons net alles geniet.

Die hawe in Fontvielle et Stade Louis II in die agtergrond, Monaco

Die hawe in Fontvielle et Stade Louis II in die agtergrond, Monaco

Dis maklik om op die trein na Monaco en dan na Italië te ry. Monaco is vreemd, ryk en vol dag besoekers. Die land munt sy eie euro munte met die gesig van die prins. As jy versameler van munte en valuta is, dan wil jy ‘n euro munt kry. Die stad-land is baie besig en daar’s ‘n sterk verskil tussen oud, stille Monaco en moderne, nuwe Monaco van wolkekrabbers.

Die spoorwegstasie van Monaco Monte-Carlo

Die spoorwegstasie van Monaco Monte-Carlo

Op die ander kant, voel Italië en die stad Ventimiglia armer en stiller. Daar is veel minder toeriste en dié wat ons gesien het, was al Britte. Maar om deur drie lande in een dag te reis, is baie pret. Hierdie is die ware ervaring van Europese vasteland.

Ventimiglia in Italië

Ventimiglia in Italië

Onder is ‘n paar kiekies, die tipe wat net ‘n toeris sou neem. Ja, dis baie mooi aan die suid kus van Frankryk.

Ek maak ‘n plan maar ek weet hoekom ek hou nie daarvan nie

Ek het vroeër geskryf oor ‘n plan om na Amsterdam te gaan om Fokofpolisiekar te kyk. Ek reis oorsee dikwels met vriende om konserte by te woon in plek van om na die strand te gaan. Gewoonlik hou ek nie van plan-maak nie. Ek is altyd onseker wat of hoe ek alles gaan doen, ek wil dinge verander as ek so wil doen. Ek is ‘n nagmerrie!

Maar hierdie keer maak ek ‘n plan en koop my vliegkaartjies na Amsterdam want ek ry met ‘n Suid-Afrikaanse vriend wat Amsterdam wil besoek. En toe – net nadat ek betaal het – het die band aangekondig dat hulle ook in Leuven in België gaan speel. Ek het verlede jaar gekuier in Leuven. Ek hou van die stad net buite die hoofstad. Vlaamse vriende bly in die omgewing wat ek kan vra om saam te kom. Maar ek kan nie nou vra my vriend om planne te verander nie. Hy wil Amsterdam ervaar en ek die band kyk speel. Dus gaan ek die gig mis ten spyte van die feit dat ek nie te ver weg gaan wees. Dit voel fout.

So soms is dit net beter om geen planne te maak nie sodat ek skielik iets anders kan doen as ek kan. Dis hoekom ek en my girlfriend selde oorsee saam gaan want ek weier om planne te maak en sy wil weet wat ons saam gaan doen!

Dit lyk dat ek na Amsterdam sal gaan

Nou dat die weer mooi en warm word, maak ek planne om oorsee te gaan. En toe, sonder verwagting, sien ek dat Fokofpolisiekar weet in Junie in Amsterdam sal speel. Hoe het ek nie hierdie nuus gesien nie? Ek is amper die hele tyd aanlyn!

Fokofpolisiekar in Amsterdam

Fokofpolisiekar in Amsterdam

Ek koop beslis nou ‘n kaartjie en ek lees ook dat die band iets anders wil doen om jul reis die moeite werd te maak om na die land te reis. So nou is ek van plan om ‘n paar nae in Amsterdam te kuier. Ek vra Suid-Afrikaanse vriende of hulle wil saam kom maar ek is bly om op my eie te gaan.

Voor die pandemie ek het veel en makklik na die buiteland gegaan. Alles in die verlede was anders. Maar nou, dis anders vir ons wat slegs ‘n Britse paspoort het. Op die lughawes – en veral Schiphol – moet ons Britte in ‘n lang tou by die immigrasie staan met die ander nie-EU reisigers. Ja Suid-Afrikaners is baie gewoonte hieraan maar ervaar ons nou die ware gevolgse van onlangse Britse politiciese beslissings. Ek lees oor mense wat twee of drie ure moet wag so dit maak sin om op die dag voor die gig te gaan sodat ek beide die binnekant en die stad kan sien.

Ek het ook in 2018 gegaan om die band in Amsterdam te sien, wat baie pret was. Maar ek het nie met ander Afrikaassprekers gepraat nie (want ek was met my girlfriend wat geen Afrikaans ken) so hierdie keer moet ek die poging maak om saam met ander mense te gesels.

Januarie lei nou na Februarie

Saterdag het ek en ‘n Suid-Afrikaanse vriend na ‘n paar kroeë aan die Teems gegaan, wat altyd ‘n mooi manier is om die middag deur te bring. In ‘n stad vol geskeidenis en toeriste, is die kroeë een van die mees beroemde aantreklikhede van die stad.

Nou is die weer koud, maar nie so koud nie, maar die groter probleem is die inflasie. Natuurlik kos bier of kos altyd veel geld, maar nou word die prys veel hoër nes alles anders wat jy koop. Maar die kroeë staan nie leeg nie. Mense wil by mekaar kom in klompie vriende en of in pare en wil gesels. Drink ons minder, suip ons meer? Miskien ja, en ons het almal ons eie idees oor hoe ons kan goedkoop drink.

Ek skryf al jare lank ‘n lys van al die kroeë wat ek beoske het, so sluit dit in my gunstelinge kroeë waarheen ek vriende moet saambring. Dit laat my verder oor die hele stad dwaal om by voorstede, dorpies en strate te kuier waarheen ek gewoonlik geen rede het om te gaan nie. Daar’s iets mooi om met die trein of moltrein binne die stad te ry sonder ‘n ware doel behalwe ‘n paar biertjies met vriende te suip en om ‘n nuwe gebied te verken. Ongelukkig vind ek amper geen Suid-Afrikaanse kroeë meer nie, en dié wat bly is miskien Suid-Afrikaans-agtig in plek van iets egts maar dis beter as niks.

Tot 2023

Ek het hierdie jaar minder en minder Afrikaans gestudeer, gelees, gebruik ensovoorts. Ek vra myself of ek óf my belang óf my kennis begin verloor. Weens veel redes het ek nie veel gepraat nie en ek het ander tale gestudeer, en dié verduidelik ‘n bietjie hoekom.

Dis ‘n jammer dat NetNuus nie meer bestaan nie; ek het baie daarvan gehou en die nuus teks was kort en vol inligting. Ek is onseker wat nou met Vrye Weekblad aan die gaan is nie. ‘n Vriend is vryskut joernalis wat vir die webblad skryf en het vir my ‘n bietjie gesê, maar hy praat baie vinnig sodat ek nie goed verstaan nie!

Ek het ‘n nuwe Twitter rekening geskep sodat ek net Afrikaans nuus en twiete lees, wat aparte van my ander, Engelstalige rekening is. Ek moet nou dit begin gebruik en dan kom ek tot dieselfde probleem – hoeveel tyd het ek om alles to probeer doen. Wat wil ek bereik? Ek moet ‘n plan maak vol doele wat ek wil presteer. Dis maklik om idees te hê maar moeiliker om in die werklikheid te doen.

So ja nou kom die nuwe jaar. Wie weet wat aan gebeur.

Suid-Afrikaans vlae wapper weer op The Mall

As jy op The Mall stap, sien jy die Suid-Afrikaanse vlag wat wapper voor die amptelike besoek van die President van Suid-Afrika. Ek het niet voorheen hieroor geweet nie. Aaangesien dat ek nie te ver van die paleis, parlement en die hoofsetel van die regering werk nie, weet ek maklik wie kom besoek. Ek dink dat hierdie is die eerste amptelike besoek tydens die bewind van die nuwe koning, so ek is bly dat Suid-Afrika die eerste is.

Die Suid-Afrikaanse vlag wapper op The Mall

Die Suid-Afrikaanse vlag wapper op The Mall

Reis, reis

Hierdie maand moes ek na Brussel gaan en heirdie keer gaan ek vir werk. Dis ‘n bietjie vreemd, maar baie lekker, om na die stad te gaan aangesien dat ek nog nooit oorsee op werk gegaan het nie. Ek het min nuut om te berig oor die stad nie of oor nuwe ervaringe te praat nie – ongelukkig geen musiek. Maar hierdie keer het ek meer oor die twee taal gemeenskappe (Frans en Nederlands) geleer. In die besonder, dis waar wat mens sê; dis moeilik om te verduidelik hoe, veral in Brussel, “jou” taal verskillende aspekte van jou lewe bepaal; en hoe vriende in die ander gemeenskap verskillende reëls volg. Dis ‘n bietjie soos die vier lande in Brittanje maar eintlik ewe meer gekompliseerd.

Soos altyd, het niemand my verstaan as ek Frans of Nederlands gepraat het. Ek raak nou gewoond hieraan. Dis ‘n ware internasionale stad en vir die meerderheid van besoekers is Engels die taal van kommunikasie tydens jou verblyf.

Min om te berig maar ek skryf nog steeds

Nog een ander maand sonder veel om te berig, wat ongelukkig is. Die weer draai nou na herfs en ek dra geen kortbroek meer nie en ek dra ‘n nogal warm jas na die werk en dan binne ‘n paar weke kom ‘n sjaal. Ek kan nie te veel kla nie, die weer is nie helemaal afskuwelik en hoe ouer ek raak hoe meer ek begin die siklus van die seisoene beter te verstaan.

Gelukkig kom ‘n Afrikaans vriend na Londen vir ‘n kort vakansie, wat ‘n geleentheid sal wees om ‘n bietjie te gesels. Ek het nou geen Afrikaans gestudeer al maande lank nie en ek sukkel ook om enigets te lees so sien ek baie hierna uit. Ek studeer nog steeds ‘n bietjie Nederlands en hopelik gaan ek in Oktober na Brussel met die werk. Ek is al hierdie jaar twee keer in Brussel en ek en my girlfriend is van plan om ‘n ander kort vakansie te gaan kuier. Terwyl die valuta daal en alles raak meer gru, sal hierdie iets lekker wees.

Jy wag al jare lank voordat een Afrikaans band om te kom speel, dan kom ‘n band speel

Wie is Spoegwolf? Ek het myself só gevra toe ‘n vriend vra of ek hulle wil gaan kyk. Hoe het ek nie al geweet dat ‘n Afrikaans rock band na Londen kom nie? En hulle speel in Camden, die hart van die cool buurt van die stad met al die bars vol musiek en drinkers.

Spoegwold speel in Londen

Ek staan by die bar om ‘n paar drankies te koop en ek luister na almal wat gesels. Ja hulle is jonger as ons en hulle praat graag Afrikaans met vriende, met nuwe vriende wat hulle net nou gemaak het, en met vriende wat hulle nie vroeër geweet het dat nou ook in Londen bly nie. Dis ‘n plesier om so ‘n gebeurtenis by te woon. Die pandemie is ver weg en die recessie is nog nie op die horison nie.

Wat van Spoegwolf? Ja ek het dit baie geniet. Mense skryf dikwels oor energie of gees of soiets en ek is onseker soms wat hulle bedoel. Maar hulle speel liedjies wat die crowd laat sing en dans. Hulle is meer melodies dan ek verwag het. Hulle klink nie soos die Britse of Amerikaanse indie rock band waarna ek gewoon luister nie. Hoe beter kan ek beskryf? Na my (baie onbepaalde) mening, klink hulle soos ‘n outback band uit Australië. Natuurlik klink hulle anders weens Afrikaans, maar hulle klink soos rock musiek uit ‘n warm land. Daar’s duidelik ‘n goeie rede hoekom ek g’n musiek joernalis is nie, nè?

Ek is baie gelukkig dat ek besluit het om te gaan. Afrikaans musiek, ‘n nuwe Afrikaans band om te luister, en die kennis dat daar nog veel Afrikaanssprekers in die stad is.

Terug in België

Die somer kom en soos gewoon, seker soos voor die pandemie, sit ek op ‘n Eurostar wat na Brussel ry. Ja, ek gaan weer na ‘n musiekfees in Vlaandere met ‘n groep maatjies. Hoe mooi dit is om op vakanse te mag gaan sonder beperkings soos om ‘n masker te moet dra of om ‘n toest te moet doen.

Ek lees gerugte oor die hel wat mense op Britse lughawes ervaar, die lang wagte, die verveling dat jy nie reis nie. Gelukig, ry die Eurostar nou sonder probleme voordat ek in Brussel kom. Hoe meer kan ek oor Brussel sê wat ek al nooit gesê het nie? Die sentrum gons met toeriste en nou ook e-bromponies. Reisigers uit veel verskillende lande kom aan in Brussel en sien die toeriste aantreklikkhede en neem kiekies.

Onlangs by die werk het iemand uit die Brusselse regering vir ons vertel oor die taal beleid in die stad, sodat alle jonge Frans, Nederlands en Engels leer praat, saam met die minderheid tale wat in die stad gespreek word. Maar vir my, niemand verstaan as ek óf Frans óf Nederlands praat nie. Ek weet dat kelners en barristas baie besig is en wil nie gratis taal lesse by die werk gee nie. Ek is ‘n bietjie teleurgestel aangesien ek die poging wil maak om die land se tale praat, maar ja ek verstaan hoekom.

Daar’s min meer om te berig nie. Ek ry na nog ‘n ander klein Vlaamse dorpie om ‘n musiekfees by te woon. Ek ontmoet weer Vlaamse vriende wat ek nie al lang tyd gesien het nie. Die bar personeel is verbaas dat ons uit Londn getrek het, om na hul klein dorpie te kom. Ek voel asof ek op ‘n ware vakansie is en ek ontspan goed saam met vriende en na die musiek luister wat tot laat speel.

Dis altyd die moeite waard om daarheen te gaan.

Net ‘n paar foto’s vir hierdie maand

Ek het niks om te berig nie so hier’s ‘n paar kiekies uit onlangse gigs wat ek bygewoon het. Soos jy kan sien, kan ek amper alles goed snapseed-eer.

Hopelik sal ek iets veel beter in Augustus skryf.

Rammstein speel in Coventry

“Coca-Cola, sometimes war”. Rammstein speel in Coventry

Sharon Van Etten speel in Brixton Academy

Sharon Van Etten speel in Brixton Academy. Haar groot skaduwee dreig soos ‘n vampier op die agtergrond

Het ek ander sprekers by die werk gevind?

Uiteindelik, goeie nuus! Dit lyk asof ek ander sprekers en belangstellendes by die werk in die staatsdiens gevind! Ek wag al jare lank om mense te vind, maar nou weet ek die name van ‘n klompie mense wat Afrikaans wil praat. Ons maak nou ‘n netwerk sodat ons kan gesels en by mekaar uithang in de ware of aanlynse wêreld. Daar bestaan ook ‘n groep wat Nederlands en Vlaams praat om mee te gesels.

Miskien is die enigste probleem dat ek nou een van die organisideers is. En ek weet dat een swakheid onder verskeie swakhede is dat ek nie goed enigiets kan organiseer nie. Op die ander kant is ek baie gelukkig en ek het veel planne en idees oor wat ons nou kan doen. Die belangrikste doel, vir my, is dat ek Afrikaans nou op ‘n gereelde basis praat.

Ek sal jou (en as ek jou sê, bedoel ek niemand want niemand lees meer blogs nie!) op die hoogte hou. Jy weet dis die waarheid.

Kan jy vertaal as jy ken nie?

Op Woensdag het ek na die Dutch Centre in The City toe gegaan om na ‘n gesprek te luister, Talking About Empire: Education and representation of colonialism in the Netherlands, Flanders, and the UK. Ek moet erken dat ek nie goed die beskrywing gelees het nie sodat ek nie reg verstaan waaroor hulle gaan gesel nie; ek het verwag dat hulle oor hul nuwe navorsing oor die tydperk in die onderwerp sou praat, oor wat hulle nou ken en uitgevind het.

Maar die waarheid is dat ek dit aand baie geniet het. Okei, ek was die raar man in ‘n pak wat op sy eie sit luister het want amper almal anders was jong studente wat Nederlands op universiteit studeer. Maar as jy die geld betaal dan gee niemand om nie.

Die onderwerp van die aand was die kwessie oor rassisme en kolonialisme en hoe nou hierdie onderwerpe in skole onderrig word en die situasie in België of hoofsaaklik in Vlaandere, Nederland en Brittanje. Veel mense deesdae wil sê dat al hul voorouers so arm was dat hulle niks met drie slawehandel gedoen het nie sodat hulle nou die good guys is. Ek het ‘n paar jaar gelede geskryf oor my besoek na die International Slavery Museum en wat ek gelees het oor die impak op die stad en land waaroor ons nie wil praat nie.

Hulle praat ook oor Quaco, ‘n stripman wat die verhaal oor ‘n Nederlands slawe vertel. Tydens hierdie deelte het die student wat die boek na Engels vertaal het, gevra, kan jy vertaal as jy ken nie? Dis seker ‘n goeie vraag want hulle vertaal die lewe van iemand wie se ervaring hulle ken nie. Ek was beïndruk dat hulle hieraan gepeins het.

Dis hele aand betref aan ‘n baie tydgennotlike kwessie en die ervaring van die sprekers was insigvol so ja ek het iets nuuts geleer.